Ja er was even een radio stilte, maar dat had een goede reden. We zijn namelijk trotse ouders geworden van een prachtige dochter! Nu de eerste kraamweken voorbij zijn en we eindelijk een beetje ritme en handigheid in het ouderschap beginnen te krijgen ga ik proberen de draad weer op te pakken. Ik heb tenslotte niet voor niets doelen gesteld voor dit blog.
In deze blog ga ik in op een thema dat zowel op financieel gebied als voor onze situatie als kersverse ouders relevant is; namelijk kinderbijslag. In Nederland hebben we het systeem dat je ieder kwartaal voor elk kind dat je hebt een bedrag ontvangt van de overheid. Voor kinderen van 0 t/m 5 jaar is dit een bedrag van € 221,49.
Natuurlijk brengen kinderen bepaalde kosten met zich mee dus het is fijn dat de overheid daar in tegemoet wil komen, maar aan de andere kant kiezen wij zelf voor kinderen, moeten anderen mensen die geen kinderen hebben daar dan via hun belastingcenten ook aan bijdragen? Vooral mijn partner vindt het systeem oneerlijk. Hij is van mening dat de wereld al drukbevolkt genoeg is en dat de overheid het voortplanten dan niet moet ‘stimuleren’, bovendien bevinden wij ons in de financiële positie waardoor we onze dochter ook zonder bijdrage van de overheid een mooie toekomst kunnen bieden. Voordat je denkt dan is het krijgen van kinderen alleen weggelegd voor de welvarendere onder ons, zo staat hij er niet in. Je hebt natuurlijk nog het kindgebonden budget wat ervoor kan zorgen dat de kosten voor hen ook behapbaar blijven.
Het is wellicht een wat links standpunt, maar omdat hij er zo in staat vindt hij het hypocriet om de kinderbijslag gewoon op te strijken terwijl hij er altijd tegen is geweest. Dus stelde mijn partner eerst voor om de kinderbijslag straks te weigeren of terug te storten. Dit zag ik echter niet helemaal zitten, want ik geloof er niets van dat dit ook maar enig signaal oplevert richting de mensen die hier over gaan en dan verdwijnt het zo weer ongezien in de schatkist. Zijn tweede voorstel was toen om het geld ieder kwartaal over te maken naar een goed doel naar keuze, hij zou er dan twee per jaar kiezen en ik twee. Hier voel ik wel wat meer voor, met name omdat we dan zelf nog invloed uit kunnen oefenen waar het geld aan wordt besteed en dat het zo niet alleen wordt gebruikt om de staatsschuld verder mee af te lossen.
Ik vind het dus een heel nobel idee en ik neig ernaar om in dit voorstel mee te gaan. Maar ergens zit nog een klein beetje twijfel. Voor mijn gevoel is het een beetje in strijd met het gedachtegoed van dit blog en dus ook van mij, namelijk het streven naar financiële onafhankelijkheid. Aan de ene kant probeer ik heel kritisch naar ons inkomsten en uitgaven patroon te kijken, terwijl je dan het geld aan de andere kant gewoon weggeeft. Ook denk ik ergens van we kunnen het geld ook gewoon investeren in onze dochter, zodat ze later een extra buffer heeft als zij bijvoorbeeld gaat studeren. En je kunt nooit in de toekomst kijken, maar stel dat er straks voor ons financieel mindere tijden aan komen doordat iemand bijvoorbeeld zijn baan kwijt raakt, hebben we dan achteraf geen spijt van deze keuze?
Maar die twijfel en onzekerheid blijft er natuurlijk altijd. Daarnaast heb ik zelf ook al een tijdje het idee om wat meer geld aan goede doelen te schenken. Misschien ‘voelt’ het nu alleen anders omdat dit geld eigenlijk voor je kind bestemd is. Terwijl ik ook wel weet dat als we het bedrag van de kinderbijslag doneren onze dochter verder niets tekort zal komen. En als ik het gewoon benader alsof we maandelijks zo’n 74 euro van ons geld aan een goed doel doneren, dan klinkt het ook al weer anders. Kortom ik ben me al aan het oriënteren op de goede doelen, liefst niet te grootschalig zodat ik zeker weet dat het goed terecht komt en niet aan de strijkstok blijft hangen. Maar we hebben nog even want de eerste uitbetaling voor ons is pas op 1 juli.
Wat vinden jullie van dit idee? Doneer je zelf een deel van je inkomen of past dat niet binnen je filosofie? Of zijn wellicht je financiële middelen er niet naar?
